‘Als directeur heb ik het op mijn werk goed voor elkaar. We zijn bezig met mooie dingen en dat voelt goed. Ik ben trots op de mooie stappen die we zetten. We werken samen met een mooi team van professionals. Ik ben er voor mijn team en dat weten ze.
Toch voel ik me alleen en eenzaam. Er is niemand in mijn omgeving met wie ik echt vrij kan sparren over wat me bezighoudt. Niet op mijn werk en ook niet in mijn directe omgeving thuis.
Over de situatie thuis durf ik het met niemand te hebben. Het gaat mentaal al tijden niet zo lekker met mijn kind en ik weet niet goed hoe ik hem kan helpen. Mijn ex geeft niet thuis. Ik heb alles al geprobeerd en ik zit met mijn handen in het haar. Ik weet het niet meer en dat voelt kwetsbaar. Ik voel me schuldig dat ik het niet eerder heb gezien en ik schaam me dat ik hem niet kan helpen, wat ik ook probeer.
Het liefst zou ik een enkele reis boeken naar een zonnig eiland en voorlopig niet meer terugkomen.
Ik schaam me voor die gedachte, want dat is niet wat een moeder hoort te denken toch?’
Ik vertel haar dat ze niet de enige oudste dochter is die deze gevoelens herkent. Ze is niet alleen met haar gedachten en gevoelens en ze geeft aan dat dat al fijn is om te horen. Ik zie haar schouders zakken.
Ze stapt in, in mijn jaargroep waarin ze een jaar lang op ontdekkingsreis gaat met een vaste groep oudste dochters op leiderschapsposities. Ze ontdekt dat ze niet de enige is die het moederschap ingewikkeld vindt en dat maakt het lichter. Ze moet het nog steeds zelf doen, maar niet meer alleen. Ze leert wat ze kan doen om naast haar tienerzoon te gaan staan en stopt met hem redden. In de maanden daarna gaat het stap voor stap beter met hem en haar en ontstaat er weer meer verbinding. Dit gaat met vallen en opstaan, maar haar zelfvertrouwen groeit.
Ze vertelt me: ‘Vanaf het eerste moment dat we zijn gaan samenwerken voel ik me niet meer eenzaam. Ik weet nu dat het niet persoonlijk maar systemisch is en kan de praktische handvatten dagelijks toepassen. Er is een last van mijn schouders afgevallen en ik voel me kilo’s lichter.’
Als je nu ook voelt: ik wil het niet langer alleen doen en ik zoek een veilige plek waar alles er kan en mag zijn, weet dat je van harte welkom bent voor een persoonlijk gesprek. Tijdens dat gesprek verkennen we of de jaargroep aansluit bij je ontwikkelingsvraag. Dit gesprek is vrijblijvend en verplicht je tot niets.
Je bent welkom.