Vorige week vrijdag was ik jarig. Ik ben 44 geworden. Ergens ga ik er vanuit dat ik de 88 wel ga halen maar dat betekent dan wel dat ik al op de helft van mijn leven ben. Best een gek idee. En je weet niet eens zeker of je de 88 wel haalt want je kunt ook al eerder geconfronteerd worden met ziekte of een ongeluk en zodoende de dood.
Tijd die voorbij is, komt nooit meer terug. Hoe minder ergens van is, hoe schaarser en zorgvuldiger je ermee omgaat.
Een artikel dat ik las van Bronnie Ware heeft mij een aantal jaar geleden diep geraakt. Bronnie Ware was palliatief verpleegkundige en heeft veel met mensen gesproken in de laatste fase van hun leven. Mensen die op sterven liggen, verdoen meestal geen tijd met praten over dingen die er niet toe doen. Ze beseffen hoe kostbaar tijd is en de meesten gingen er daarom zo efficiënt mogelijk mee om.
Bronnie heeft in die gesprekken ook gevraagd of de mensen spijt hadden van de keuzes die ze gemaakt hebben en zo ja, van welke keuzes. Uit die gesprekken is een top 5 naar voren gekomen die mij de ogen heeft geopend. Wat deze mensen zeiden was:
- Had ik maar de moed gehad om een leven te leiden waarin ik trouw was aan mezelf, in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van anderen.
- Had ik maar wat minder hard gewerkt.
- Had ik maar de moed gehad mijn gevoelens te uiten.
- Was ik mijn vrienden maar niet uit het oog verloren.
- Had ik mijzelf maar wat meer geluk gegund.
Deze top 5 kwam recht in mijn hart binnen.
Dat was het moment dat ik besefte dat ik mijn keuzes tot dan toe had gebaseerd op hoe ik dacht dat het hoorde:
- ‘Wanneer het goed gaat met anderen, dan gaat het ook goed met mij.’
- ‘Als ik maar hard genoeg werk en mijn best doe, dan word ik wel succesvol.’
- ‘Op het moment dat het werk gedaan is, dan is er tijd voor familie en vrienden.’
Een confronterende spiegel.
Ik stelde mezelf de vraag: ‘Als ik aan het einde van mijn leven terugkijk, heb ik dan het leven geleefd dat ik wil leven?’
Dit is het moment dat ik echt stil ben gaan staan bij wat voor mij een leven goed geleefd is. Maar dat dit niet alleen. Ik heb het besluit genomen: dit is mijn leven en ik leef het op mijn manier. Dat was echt een keerpunt in mijn leven. Ik ben met vallen en opstaan van overleven naar leven gegaan en dat gun ik jou ook.
Als jij nu voelt: dit wil ik ook? Dan is het misschien leuk voor je om aan te sluiten bij de gratis masterclass die ik aanstaande vrijdag geef. De masterclass gaat over hoe je de eerste stappen zet om je dromen waar te gaan maken en je het leven kunt gaan leiden dat je wilt leven. Je kunt je via deze link inschrijven.