Om me heen hoor ik veel verschillende verhalen.
Van mensen die ontzettend hard aan het werk zijn. En mensen die zich vervelen en niet weten wat ze met hun tijd aan moeten.
Van mensen die meer verbinding voelen met hun dierbaren. En mensen die zich alleen en eenzaam voelen.
Van mensen die worstelen met alle rollen die ze vervullen en die nu zo door elkaar lopen (ouder, partner, kinderen lesgeven, werken/bedrijf runnen) en mensen die dat moeiteloos lijken te kunnen combineren.
Van ondernemers die lamgeslagen op de bank zitten. Tot ondernemers als een gek in overdrive schieten en in de actie schieten en alles ertussenin.
Nu je dagelijkse routines en zekerheden wegvallen is de kans groot dat je makkelijk in oude patronen schiet die je goed kent. Die geven een soort van schijnveiligheid of controle. Die patronen hoeven ook niet weg. Ze hebben je eerder en nu misschien ook wel geholpen. En je bewust worden van die patronen helpt om te onderzoeken of die nu nog helpend zijn.
Een patroon wat ik goed ken als ik het even niet meer weet is: Actie! Ik schiet van nature makkelijk in het doen. Als ik maar lekker bezig ben dan heb ik het gevoel dat ik nuttig bezig ben. Ik doe dus ik besta. Dat geeft in het begin ook houvast. De valkuil daarvan is dat ik in de overdrive schiet en maar bezig blijf. Vaak als een kip zonder kop en zonder resultaat.
Wat er in mijn binnenwereld speelt weerspiegelt zich dan ook in mijn omgeving: een ontploft bureau. Overal stapeltjes papier. Ik begin aan meerdere creatieve projecten en maak niets af. Ik erger me aan de rommel van anderen totdat ik ontdek dat ik thuis de grootste rommel maak van allemaal. Oeps…
En de oproep om ‘iets te doen’ zie ik ook in mijn omgeving. Je moet nu mediteren. Je moet nu je huis opruimen. Je moet nu je huis opknappen. Je moet nu gezond eten. Als ondernemer moet je nu je kansen grijpen. Je moet online cursussen volgen. Alsof de hele situatie niet al ingewikkeld genoeg is. Maar de angst, de onzekerheid, alle rollen die door elkaar heen lopen kosten energie. En niet zo’n beetje ook.
Wat ik je gun is dat je mild bent naar jezelf in deze tijd. Dat je de lat niet te hoog legt voor jezelf en je huisgenoten. Je bent genoeg. Je doet genoeg.
PS. En als je dan toch graag iets wil doen? Haal bewust adem.
Als ik gespannen ben merk ik dat mijn ademhaling omhoog schiet. Dan ervaar ik meer spanning en stress. Herkenbaar?
Wat mij dan direct helpt is bewust ademhalen: in door je neus en uit door je buik. Dat maakt je spanning makkelijker loslaat en je rustiger voelt. Dat kan overal. Op de wc. Terwijl je een glas water pakt. In bed. Het voordeel? Ik ontspan. Ademen moet je toch en kun je altijd en overal doen.