Oudste dochters op leiderschapsposities zijn van jongs af aan vaak bevestigd voor wat ze doen. Daar krijgen ze ook erkenning voor: ‘Als jij er bent weet ik zeker dat het geregeld is.’
Dit was ook herkenbaar voor Karin: ‘In mijn opvoeding heb ik geleerd dat je moet doorzetten. Altijd maar door, door, door moet gaan.’
De kans is groot dat je denkt dat je het zelf en alleen op moet lossen, want zo heb je het tenslotte altijd gedaan.
Is het druk? Dan is de strategie van veel oudste dochters: schouders eronder en nog harder werken. ‘Gewoon even doorzetten. Straks wordt het wel rustiger.’
Ze hebben waarschijnlijk ook vaak bevestiging gekregen voor wat ze zelf kunnen. Als kind al: ‘Wat goed dat jij dat zelf kunt, want de baby kan dat nog niet.’ Of: ‘Jij bent de oudste, jij moet de wijste zijn.’ En eerlijk is eerlijk: op wilskracht en doorzettingsvermogen bereiken oudste dochters ook mooie resultaten.
Maar… Oudste dochters zijn niet gewend om hulp te vragen. Ze krijgen het daarnaast ook niet vaak aangeboden, want ze stralen uit dat ze alles onder controle hebben. Tussen wat je aan de buitenkant uitstraalt en hoe dat van binnen voelt voor oudste dochters? Daar zit regelmatig een groot gat.
Om hulp vragen is iets dat oudste dochters van nature niet makkelijk doen en levert tegelijkertijd heel veel op:
‘Wat is er veel gebeurd het afgelopen jaar! Het is moeilijk om te duiden wat er precies veranderd is. Soms kan ik het niet eens aan mijn eigen man uitleggen. Of aan mezelf. Het is echt een transformatie van binnen waar je op een gegeven moment vanuit de buitenwereld de bevestiging van krijgt. Zoals toen mijn zoon zei: ‘Weet je mama, als je er nu bent, dan ben je er écht.’
Ook in het contact met mijn partner zijn de dingen in positieve zin veranderd. Ik ervaar meer rust en ontspannenheid en voel me zo gedragen.’
Daar komt bij dat de plek als leider in een organisatie een positie is waar je systemisch gezien ook alleen bent en dat kan best eenzaam voelen: je hoort nergens echt bij.
In de jaargroep ben je niet alleen. Ik loop naast je als reisgids en je gaat op pad met oudste dochters die net als jij een leiderschapspositie vervullen en aan een half woord genoeg hebben.
‘Door de verbondenheid in de groep heb ik het gevoel dat ik er niet langer alleen voor sta. Ik kan open en eerlijk kan neerleggen wat mijn ambities zijn en waar ik tegenaan loop in de praktijk. In mijn werk maar ook daarbuiten. De situaties uit mijn eigen werk en leven in combinatie met de theorie vanuit systemisch perspectief zijn heel waardevol. Nieuwe inzichten en een ander perspectief op de situatie waar ik eerst nog middenin zat. Verhelderend en direct toepasbaar in mijn werk. We hebben ook heerlijk gelachen samen. Ik voel me minder eenzaam.’
Als je nu voelt: dit zou ik ook willen! Weet dan dat dit ook voor jou mogelijk is. Het vraagt van je dat je iets anders gaat doen dan je tot nu toe hebt gedaan. Want je kunt niet hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten.
Hoe zou het voor jou zijn om het net als Karin niet meer alleen te doen, maar stap voor stap weer in verbinding te komen met jezelf en op jezelf te vertrouwen? Dat je niet langer op wilskracht en doorzettingsvermogen je resultaten bereikt? Maar dat dat veel eenvoudiger blijkt te kunnen, waardoor je je vrijer voelt en er meer tijd en ruimte overblijft voor jou en de dingen die belangrijk voor je zijn?
Als oudste dochters besluiten om hulp in te schakelen dan boeken ze vaak heel snel resultaat. Ze zijn namelijk resultaatgericht en passen toe wat ze leren. Ze zetten de stappen die nodig zijn. Dat maakt het werken met oudste dochters ook zo’n feest voor mij.
Als je nu voelt: dit wil ik ook plan dan via deze link vrijblijvend een persoonlijk gesprek in waarin we samen je ontwikkelingsvraag verhelderen. Wacht niet te lang, want de deuren sluiten op 30 juni en er is plek voor maximaal 8 oudste dochters. Ik leer je graag beter kennen.
Je bent welkom.