De eerste week van januari was ik met mijn gezin een paar dagen in Londen. We brengen op vakantie de dagen vaak niet met z’n vieren door maar in wisselende samenstellingen, afhankelijk van de interesses van onze gezinsleden. Zo ook deze keer.
Onze jongste is een struiner en onze oudste een shopper. Ik ben dol op boekwinkels en manlief wilde nog naar een techniekmuseum. Voor ons werkt het daarom om die paar dagen niet steeds met z’n allen samen te zijn maar elkaar ook ruimte te geven om onze eigen dingen te doen.
Mijn jongste dochter en ik wilden graag naar een buitenwijk in Londen met veel street art en mijn man met onze oudste naar een museum. Mijn oudste dochter en ik wilden naar een musical en mijn man en jongste dochter naar een bepaalde hamburgertent.
Op de dag van de musical regende het dat het goot. Zeiknat waren mijn dochter en ik toen we toen we bij een kruipdoor-sluipdoor theater aankwamen. Bij de garderobe van ongeveer 3m2 gaven we onze jassen en tassen af aan een allervriendelijkste jongeman die samen met zijn collega oprecht plezier had in zijn werk. Zelfs de waarschuwingen over wat niet was toegestaan qua opnames maken werd op een humoristische manier gedeeld, waardoor de sfeer in het theater de hele avond ontspannen en gemoedelijk was. Iedereen had er begrip voor dat ze wat langer moesten wachten omdat er naar verhouding weinig toiletten waren, de rij bij de garderobe langer was en de dingen die avond allemaal wat langer duurden dan verwacht.
Het blijft iedere keer weer bijzonder om te zien en ervaren wat vriendelijkheid van de medewerkers doet en hoe simpel het eigenlijk is: glimlachen en de ander echt zien en horen. Meedenken als er iets niet helemaal soepel loopt.
Een kleine moeite met groot effect.
Hoe is dat voor jou? Waar zou jij misschien nog wat vriendelijker kunnen zijn? Waar kun jij mensen echt horen en zien? Ik ben benieuwd! Deel je het met me in een reactie op deze blog?