Vorige week had ik een livedag bij mijn eigen coach. In de uitnodiging voorafgaand aan de dag stond: ‘neem je sportkleding, schoenen die vies mogen worden en een handdoek mee’. Toen ik het de eerste keer las voelde ik weerstand. De gedachte ‘Zal ik me gewoon afmelden?’ kwam zelfs bij me op.
Maar meteen schoot ‘Wie ‘A’ zegt moet ook ‘B’ zeggen’ door mijn hoofd en dus besloot ik wel te gaan. Ook omdat ik weet dat ik na dit soort dagen altijd met inspiratie en nieuwe inzichten thuiskom.
Die livedag hadden we een waardevolle ochtend over waar je jezelf nog (onbewust) saboteert en hoe je gedachten en overtuigingen je kunnen belemmeren om te gaan doen wat je echt wilt doen.
Na een gezonde lunch buiten kleden we ons om en start het middagprogramma. We zijn nog maar net begonnen als drie afgetrainde mariniers de ruimte binnenstappen en ons de opdracht geven om twee minuten later buiten in rijen van drie opgesteld te staan.
Als dat niet snel genoeg gaat (en dat gaat het natuurlijk niet) is ‘planken’ die middag de manier waarop we de volgende instructie en orders krijgen.
Al snel worden we al hardlopend over het buitenterrein gejaagd. Weer voel ik weerstand. Ik sport regelmatig en mijn conditie is best oké maar ik betrap mezelf ook op gedachten als: ‘Ik heb me toch niet ingetekend voor kamp Koningsbrugge’. ‘Als ik bij de marine had willen gaan had ik mezelf wel aangemeld’. En, als ik in de verte een muur zie waar we overheen moeten met de groep: ‘Dat gaat me niet lukken.’
Het eerste half uur voer ik een innerlijke strijd met mezelf om daarna de knop om te zetten. Ja, de training is fysiek pittig. Ik ben niet gewend om met bomen te sjouwen, met bepakking te rennen, tot mijn enkels door de modder te baggeren, over muren te klimmen, onder netten door te tijgeren maar gaandeweg krijg ik er ook wel plezier in. De groep helpt elkaar waar ze kunnen, er ontstaat teamwork en ik blijk meer te kunnen dan ik van tevoren denk.
Moe en voldaan ronden we een paar uur later het programma af. Bont en blauw en met flinke spierpijn, maar ook met verlegde grenzen. Ik heb gevoeld dat ik tot meer in staat ben dan ik van tevoren denk.
Daarin ben ik niet de enige. Hoe vaak gebeurt het niet dat je denkt ‘Eigenlijk zou ik wel…’ om vervolgens te denk: ‘Ja, maar nu komt niet uit. Ik moet eerst nog…’ Dit is een patroon dat ik bij mezelf herken maar ook bij oudste dochters met wie ik werk.
Voel je nu dat je toe bent aan een volgende stap en ben je klaar met je uitstelgedrag? Meld je dan nu aan voor de gratis online masterclass ‘Doorbreek de oudste dochter dynamiek’ van 10 juli.
Ik beloof je: ik haal je wel uit je comfortzone maar zal geen mariniers inschakelen.
Zie ik je gauw?
PS. Ga je bijna op vakantie en ben je nog op zoek naar een boek voor op je e-reader? Weet dan dat ‘Het verborgen leiderschap van oudste dochters’ nu ook als e-book te koop is. Lees je liever een papieren boek? Dat kan natuurlijk ook.